بررسی تأثیر اجرای برنامه مراقبت خانواده محور بر افسردگی، اضطراب و استرس مراقبین خانوادگی بیماران جراحی قلب باز

مقدمه: بستری شدن بیماران دربخش های ویژه اغلب با بروز مشکلات روانی در خانواده این بیماران همراه است. لذا این مطالعه با هدف تأثیر اجرای برنامه مراقبت خانواده محور بر افسردگی، اضطراب و استرس مراقبین خانوادگی بیماران جراحی قلب باز از پذیرش تا ترخیص انجام یافته است. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 45 مراقب بیمار در خانواده بیماران تحت عمل جراحی قلب باز به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به طور تصادفی در یکی از دو گروه مداخله و شاهد تخصیص داده شدند. در گروه مداخله علاوه بر اطلاعات معمول بیمارستان از روز قبل از عمل تا 24 ساعت قبل از ترخیص از بیمارستان مراقبت اطلاعاتی و عاطفی نیز انجام شد و در گروه شاهد تنها اطلاعات معمول بیمارستان ارائه شد. افسردگی، اضطراب و استرس مراقبین در هر دو گروه روز قبل از عمل و 24 ساعت قبل از ترخیص بیمار از بیمارستان با استفاده از پرسشنامه DASS21 اندازه گیری شده و داده‌ها با استفاده از آزمون کای دو، تی مستقل و تی زوجی تحلیل شد. یافته‌ها: بر اساس یافته‌ها دو گروه از نظر مشخصات فردی همگن بودند. میانگین نمره افسردگی، اضطراب و استرس روز قبل از عمل در گروه شاهد به ترتیب (4/8± 7/27)، (5/8± 9/50)، و (4/7± 11/54) و در گروه مداخله افسردگی (3/4± 6/52)، اضطراب (3/6± 10/73)، استرس (3/6± 11/69) بود. که در 24 ساعت قبل از ترخیص از بیمارستان در هر دو گروه کاهش یافت که این کاهش در گروه مداخله از نظر آماری معنی دار بود (0/001> P). نتیجه گیری: بر اساس یافته‌ها، برنامه مراقبت خانواده محور سبب کاهش افسردگی، اضطراب و استرس مراقبین بیماران از پذیرش تا 24 ساعت قبل از ترخیص شده است، و از آن جایی که وضعیت روانی مطلوب مراقبین در نحوه مراقبت از بیماران تأثیر به سزایی دارد، بنابراین استفاده از این روش در مراقبین بیماران در طول مدت بستری در بیمارستان توصیه می‌گردد.